ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ
ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ
ਰਿਚਮੰਡ ਹਿੱਲ ਨਿਊਯਾਰਕ
ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੀ ਕਹਾਣੀ
'ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ'
ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਇਹ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲ਼ੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਇਕੋ ਬੈਠਕ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਅਮਰੀਕਾ 'ਚ ਵੱਸਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਾਹਿਤਕ ਲਗਨ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਛਿੱਦਤ ਤੇ ਲਗਨ ਨਾਲ਼ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਅੰਕ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ 'ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਦਾ ਪਾਠ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਰਚਨਾ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਕਾਰੀ ਅੰਦਰ ਗਹਿਰਾਈ ਅਤੇ ਮਾਨਵੀ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਲੋਕ ਵੇਦਨਾ ਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ।
ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਉਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਤੀਜੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅੰਦਰ ਖੁਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਠੁੰਮਣਾ ਦੇਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਖੂੰਖਾਰ ਹਾਲਤਾਂ ਅੰਦਰ ਕੁੱਦ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਏਜੰਟਾਂ ਹੱਥੋਂ ਠੱਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਰਾਹਵਾਂ 'ਚ ਜੰਗਲੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਕੁਦਰਤੀ ਖਤਰਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਮਾਂਵਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਬੇਆਸ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਨੀਰਸਤਾ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲ਼ੀ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਹੁਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੱਡਬੀਤੀ ਹੈ।...
ਦੋਸਤੋ ਮੈਂ ਇਸ ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਿਤਾਬ ਆਪ ਸਭ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਸੁਪਣੇ ਵੇਖਣ ਵਾਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵੇਖਣੇ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਸਿਰਫ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖ ਕੇ ਕੁਝ ਪਲ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਸਗੋਂ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਨਸਾਨ ਵਿਚ ਇਨਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਇਨਸਾਨ ਸਿਰਫ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਰ ਧੜ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਕੀਤੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰਥਿਕ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਕਹਾਵਤ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਜੋਈ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਜੋ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਵਤਨ ਪਰਤਦੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸੋਹਣੇ ਲਿਬਾਸ, ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮੁੰਦਰੀਆਂ ਤੇ ਕੜੇ ਅਤੇ ਇਤਰ ਫੁਲੇਲਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੂਆਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ। ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ, ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਾਂਗਾ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਘੱਟ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ।
ਧੱਕੇ-ਧੋੜੇ ਖਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਦਸਵੀਂ ਪਾਸ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ। ਕਈ ਥਾਈਂ ਥੋੜੇ-ਬਹੁਤੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਫਸਾਏ ਪਰ
ਕੰਮ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਾ ਬਣਿਆ। ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਪ੍ਰਬਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਕੁਦਰਤੀ ਮੇਰਾ ਦਸਵੀਂ ਕਲਾਸ ਦਾ ਕਲਾਸਮੇਟ ਮਿਲ ਪਿਆ। ਗੱਲਾਂ-ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕੀਤਾ। 'ਅੰਨਾ ਕੀ ਭਾਲੇ ਦੋ ਅੱਖੀਆਂ' ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮਿਲਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਕਰਾਈ। ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਸੀ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਭਾਜੀ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਇਹੋ ਹੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਫਤੇ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕਾ ਪਹੁੰਚਦਾ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।
ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸਿਆਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਭੈਣਾਂ, ਭਰਾਵਾਂ ਸਭ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ। ਪੈਸੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਦੋਵਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਤੈਅ ਕੀਤਾ। ਸਵੇਰੇ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚਾਰ ਮੁੰਡੇ ਬੈਠੇ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ। ਅਸੀਂ ਕੁੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਂ। ਸਾਰੇ ਵੱਖਰੇ-ਵੱਖਰੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਰਿੰਕੂ ਜੰਮੂ, ਰਮਨ ਭੋਗਪੁਰ, ਗੁਰਵਿੰਦਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਸੋਢੀ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਦਾ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਘੁਲ ਮਿਲ ਗਏ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਹਫਤੇ ਐਤਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਦੋ ਚਹੁੰ ਦਿਨਾਂ 'ਚੋਂ ਨੱਠ ਭੱਜ ਕੇ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ। ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਵਿਚ ਨਿੱਬੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ
ਰਿਚਮੰਡ ਹਿੱਲ ਨਿਊਯਾਰਕ
0017188206668
ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੀ ਕਹਾਣੀ
'ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ'
ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਇਹ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲ਼ੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਇਕੋ ਬੈਠਕ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਅਮਰੀਕਾ 'ਚ ਵੱਸਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਾਹਿਤਕ ਲਗਨ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਛਿੱਦਤ ਤੇ ਲਗਨ ਨਾਲ਼ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਅੰਕ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ 'ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਦਾ ਪਾਠ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਰਚਨਾ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਕਾਰੀ ਅੰਦਰ ਗਹਿਰਾਈ ਅਤੇ ਮਾਨਵੀ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਲੋਕ ਵੇਦਨਾ ਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ।
ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਉਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਤੀਜੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅੰਦਰ ਖੁਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਠੁੰਮਣਾ ਦੇਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਖੂੰਖਾਰ ਹਾਲਤਾਂ ਅੰਦਰ ਕੁੱਦ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਏਜੰਟਾਂ ਹੱਥੋਂ ਠੱਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਰਾਹਵਾਂ 'ਚ ਜੰਗਲੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਕੁਦਰਤੀ ਖਤਰਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਮਾਂਵਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਬੇਆਸ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਨੀਰਸਤਾ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸੁਪਨਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ' ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲ਼ੀ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਹੁਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੱਡਬੀਤੀ ਹੈ।...
ਦੋਸਤੋ ਮੈਂ ਇਸ ਰੌਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਿਤਾਬ ਆਪ ਸਭ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਜਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਔਲ਼ਖ
ਸੁਪਣੇ ਵੇਖਣ ਵਾਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵੇਖਣੇ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਸਿਰਫ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖ ਕੇ ਕੁਝ ਪਲ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਸਗੋਂ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਨਸਾਨ ਵਿਚ ਇਨਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਇਨਸਾਨ ਸਿਰਫ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਰ ਧੜ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਕੀਤੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰਥਿਕ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਕਹਾਵਤ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਜੋਈ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਜੋ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਵਤਨ ਪਰਤਦੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸੋਹਣੇ ਲਿਬਾਸ, ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮੁੰਦਰੀਆਂ ਤੇ ਕੜੇ ਅਤੇ ਇਤਰ ਫੁਲੇਲਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੂਆਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ। ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ, ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਾਂਗਾ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਘੱਟ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ।
ਧੱਕੇ-ਧੋੜੇ ਖਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਦਸਵੀਂ ਪਾਸ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ। ਕਈ ਥਾਈਂ ਥੋੜੇ-ਬਹੁਤੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਫਸਾਏ ਪਰ
ਕੰਮ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਾ ਬਣਿਆ। ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਪ੍ਰਬਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਕੁਦਰਤੀ ਮੇਰਾ ਦਸਵੀਂ ਕਲਾਸ ਦਾ ਕਲਾਸਮੇਟ ਮਿਲ ਪਿਆ। ਗੱਲਾਂ-ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕੀਤਾ। 'ਅੰਨਾ ਕੀ ਭਾਲੇ ਦੋ ਅੱਖੀਆਂ' ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮਿਲਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਕਰਾਈ। ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਸੀ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਭਾਜੀ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਇਹੋ ਹੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਫਤੇ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕਾ ਪਹੁੰਚਦਾ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।
ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸਿਆਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਭੈਣਾਂ, ਭਰਾਵਾਂ ਸਭ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ। ਪੈਸੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਦੋਵਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਤੈਅ ਕੀਤਾ। ਸਵੇਰੇ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚਾਰ ਮੁੰਡੇ ਬੈਠੇ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ। ਅਸੀਂ ਕੁੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਂ। ਸਾਰੇ ਵੱਖਰੇ-ਵੱਖਰੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਰਿੰਕੂ ਜੰਮੂ, ਰਮਨ ਭੋਗਪੁਰ, ਗੁਰਵਿੰਦਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਸੋਢੀ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਦਾ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਘੁਲ ਮਿਲ ਗਏ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਹਫਤੇ ਐਤਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਦੋ ਚਹੁੰ ਦਿਨਾਂ 'ਚੋਂ ਨੱਠ ਭੱਜ ਕੇ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ। ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਵਿਚ ਨਿੱਬੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।