ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਬਾਦਲ, ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਅਤੇ ਪਰਮਵੀਰ ਹੁਰਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਲਾਲੀ ਕੋਹਾਲ਼ਵੀ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਰੀਵਿਊ

ਪੜਚੋਲ: ਲਾਲੀ ਕੋਹਾਲ਼ਵੀ
ਮਨਮੋਹਨ ਭਿਡਰ ਦਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ 'ਮੈਂ ਬੁੱਧ ਨਹੀ'

ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਦੇ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ 'ਮੈਂ ਬੁੱਧ ਨਹੀ' 'ਚੋਂ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਰੂਹ ਬੋਲਦੀ ਹੈ। ਸੱਚੀ-ਸੁੱਚੀ ਭਾਵਨਾ ਪੱਖੋਂ ਇਹ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਲਾਜਵਾਬ ਹੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਇਨਸਾਨ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਨਿਭਾਉਂਦਾ- ਹੰਢਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਪੱਖੋਂ ਇਹ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਅਤੇ ਇਨਸਾਨ 'ਚੋਂ ਮੁੱਕ ਰਹੇ ਮਾਨਵਤਾ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਫੈਲਿਆ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਹਿਮ ਮੁੱਦਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ 'ਜੋਕਾਂ' ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਤਕੜਾ ਵਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਰ ਗਲਤ ਵਰਤਾਰੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ। ਜੋ ਸਵਾਰਥੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਜੋਰਦਾਰ ਅਪੀਲ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀ ਕਿ ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਮਾਰਾ-ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਆਪੋ-ਧਾਪੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। ਜੋ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਘਾਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਨਖਿੱਧ ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ 'ਧੀਆਂ' ਕਵਿਤਾ 'ਚ ਵਿਰੁੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ।
'ਮੈਂ ਬੁਧ ਨਹੀ' ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿਚ ਜਿੱਥੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸੰਦਰਭਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਗੁਰੂਆਂ-ਪੀਰਾਂ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਰਹਿਬਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਤਿਕਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਿਆਂ ਅੱਤਵਾਦ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦਾ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ, ਪ੍ਰੇਮੀ-ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਅਤੇ ਮਜਦੂਰ, ਮਜਬੂਰ ਔਰਤ, ਅਤੇ ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਦਾ ਪਲੇਠਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ਼ ਲਿਖੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ 'ਚੋਂ ਪਰਪੱਕਤਾ ਝਲਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਲੇਠੇ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਲਈ ਮਨਮੋਹਨ ਭਿੰਡਰ ਵਧਾਈ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹਨ।


ਅੰਮੜੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ-ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ
'ਅੰਮੜੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ' ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਇਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਾਵਿਕ ਗੁਲਦਸਤਾ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਬਾਦਲ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੁਬਸੂਰਤ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਰਪੂਰ ਕਰ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨਯੋਗ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬੀਤਿਆ ਸਮਾਂ ਫਿਲਮ ਵਾਂਗ ਮਨ ਵਿਚ ਚੱਲਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਕਵਿਤਾ ਹੈ:
ਅੰਮੜੀ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਨੀ ਅੰਮੜੀ ਦੇ ਲਾਡ ਕੁੜੇ
ਉਹ ਗੀਤ ਘੋੜੀਆਂ ਨੀ ਸਭ ਉੱਥੇ ਰਹਿ ਗਏ ਨੇ
ਅਤੇ ਸਭ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ ਮਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਰਹਿ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸਭ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਵਿਹੜਾ ਯਾਦ ਬਣ ਕੇ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਾਖਿਉਂ ਮਿੱਠੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਲਈ ਦਿਲੀ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ:
ਵਾਰਾਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੋਂ ਜਾਨ ਮਾਂ ਪੰਜਾਬੀਏ
ਫੈਲੈ ਜੱਗ ਉੱਤੇ ਤੇਰਾ ਨਾਂਅ ਪੰਜਾਬੀਏ
ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਰਾਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸਲਾਹ ਕਰਦਿਆਂ ਇਸਦਾ ਮਾਣ ਵਧਾਇਆ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਫਰਜ ਭੁੱਲ ਕੇ ਬੁਰਾਈਆਂ ਵਿਚ ਫਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਹ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਜਿੱਲਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਗਰਦਰਸ਼ਨ ਬਾਦਲ ਜੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ:
ਘੱਟ ਭੂਤ ਚੁੜੇਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਸਮਾਜ ਨਹੀ
ਘੱਟ ਬੁਰੇ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੋਂ ਇਹਦੇ ਤੇ ਦਾਗ ਨਹੀ
ਅੱਜ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਾਂਝ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਲੋਕ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਨਹੀ। ਨਫਰਤ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਹਰ ਪਾਸੇ ਪਰਧਾਨ ਹੈ :
ਮੇਰੇ ਦੇਸ ਵਾਸੀ ਵੀਰੋ ਤੇ ਭੇਣੋ
ਉੱਚਾ ਕੋਈ ਹਿੰਦ ਤੋਂ ਸਿਤਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ
ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਰਾਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਦੇਸ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਦੇਸ ਲਈ ਮੋਹ ਡੁੱਲ-ਡੁੱਲ ਕੇ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਗਲੀ ਕਵਿਤਾ ਸ੍ਰੀ ਬਾਦਲ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਤਨਦੀਪ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਲਿਖੀ ਹੈ:
ਤਨਦੀਪ ਬੇਟੀ ਤੈਨੂੰ ਐਨਾ ਪਿਆਰ ਦੇਵਾ
ਸੂਰਜ ਤੇ ਚੰਨ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦੇਵਾਂ
ਆਪਣੀ ਧੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਭਾਵਨਾ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵੀ ਇਕ ਸਬਕ ਵਾਂਗ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਇਕ ਵੱਡਾ ਮੁੱਦਾ ਬਣ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਧੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਦੇਸ ਭਗਤੀ ਦਾ ਜਜਬਾ ਸਮੋਈ ਹੋਈ ਇਕ ਕਵਿਤਾ ਵੇਖੋ:
ਸੋਹਣੇ ਉਸ ਜਰਨੈਲ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ
ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋਸ਼ ਜਵਾਨੀ ਦਾ
ਭਗਤ ਸਿੰਗ ਵਰਗਾ ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਏ ਜੋਧਾ
'ਅੰਮੜੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ' ਲਈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਬਾਦਲ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਕਿਤਾਬ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਲਈ ਅਰਪਨ ਕਰਨਗੇ। ਆਮੀਨ!

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਲਈ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਮੁਬਾਰਕਾਂ

ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਵਿਚ ਵਾਪਰ ਰਹੇ ਸਮੂਹਿਕ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੋਰ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਧਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼-ਨਾਲ਼ ਕਵਿਤਾ ਤੇ ਵੀ ਪਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਧੁਰ ਅੰਤਰਮਨ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ 'ਚੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਕਵਿਤਾ ਜੋ ਰੱਬੀ ਨੂਰ ਦੇ ਝਲਕਾਰਿਆਂ ਨਾਲ਼- ਓਤਪੋਤ ਹੋਵੇ , ਦਾ ਆਪਣਾ ਵਿਲੱਖਣ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਝਮੇਲਿਆਂ 'ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਇਸ ਅਵਸਥਾ 'ਚ ਲੈ ਜਾਣਾ ਅਸਾਨ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ।
ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਰਚਨ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵੇਲ਼ੇ ਕੁਝ ਮਾਨਸਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਮਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲੈਅਮਈ ਅਵਸਥਾ 'ਚ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਨ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਵਰਤਾਰਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਇਕਮਿਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਨੁੱਖ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਜੀਣ ਅਤੇ ਮਾਨਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਮਨੁੱਖ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਵੱਖਰੀ ਹੋਂਦ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਅਹਮ ਦੀ ਸਥਾਪਤੀ ਅਤੇ ਦਿਖਾਵੇ ਲਈ ਸਾਧਨ ਜੁਟਾਉਣ ਵੱਲ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਕਾਹਲ਼ੀ ਅਤੇ ਝਮੇਲਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਮਨ 'ਚੋਂ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਰਸ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਸ ਮਨ 'ਚ ਉਪਜਾਉਣ ਦੀਆਂ ਕਈ ਵਿਧੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ਼ ਇਕਰੂਪ ਕਰ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਖਿਆਲਣਾ ਇਹ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਅਹਮ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰ ਰੱਬੀ ਰਸਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਰਪੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰਬਾਣੀ 'ਚ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਮ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ਼ ਹੋਰ ਸਭ ਰਸ ਵਿਸਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਰਸ ਨੂੰ ਉਪਜਾਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਿਮ ਵੇਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਗਿਆਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਵੇਲ਼ੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਰ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੂੰਦ ਸੁਹਾਵਣੀ
ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਪੀਵਣਹਾਰ
ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਪਾਠਕ ਕੁਦਰਤ , ਕਾਦਰ ਦੇ ਨੇੜੇ-ਨੇੜੇ ਵਿਚਰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬ੍ਰਹਿੰਡ ਅੰਦਰ ਪਸਰੇ ਰੱਬੀ ਰਸ ਨੂੰ ਮਾਣਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ 'ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ' ਰਾਹੀਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸ ਵਰਗੀ ਕਵਿਤਾ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਭਾਵੇਂ ਦੁਧੀਆ ਚਾਨਣੀ
ਸੂਰਜ ਪੀਆ ਕੋਲ
ਸਰਘੀ ਦੀ ਛੰਨ ਨੇਰ ਨਾ
ਕੋਲ ਰਬਾਬੀ ਬੋਲ
ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਵਿਤਾ 'ਚ ਵਿਯੋਗਣ ਦਾ ਬਿਰਹਾ ਵੀ ਪਸਾਰੇ ਦੇ ਅਜਬ ਰੰਗਾਂ 'ਚ ਰੰਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕੋਇਲਾਂ ਦੇ ਗੀਤ , ਅੰਬੀਆਂ ਦੇ ਬੂਰ, ਬਿਰਖਾਂ ਆਦਿ ਨਾਲ਼ ਸੰਵਾਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀ ਉਡੀਕ 'ਚ ਕੀਤਾ ਵਿਯੋਗ ਇਨਸਾਨੀ ਵਜੂਦ ਦੇ ਦਾਇਰੇ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਕਾਦਰ ਨਾਲ਼ ਰੂਹ ਦੀ ਇਕਮਿਕਤਾ ਦਾ ਸਵਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ:
ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਰਮਗ ਸਾਵੇ ਵੇ ਮਾਹੀਆ
ਸਰੋਆਂ 'ਤੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਝਾਲ
ਮਿੱਟੀ ਨੇ ਗਤਿ ਮੁਹੱਬਤਾਂ 'ਚ ਗੁੱਧਾ
ਕੰਤ ਰਸੀਲੇ ਦੀ ਭਾਲ
ਅੰਬੀਆਂ ਦੇ ਬੂਰ ਨੇ ਮਹਿਕ ਖਿਲਾਰੀ
ਕੋਇਲਾਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਏ ਚਾਲ
ਨਾ ਸਿਰਫ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਅਨੂਠੇ ਝਲਕਾਰੇ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ ਬਲਕਿ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਅਪਣਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰੀਤਾਂ ਅਤੇ ਨਿਰਬਾਹ ਲਈ ਅਪਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਢੰਗ-ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੀਆ ਬਣਾ ਕੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖੁਬਸੂਰਤ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਬਿਖੇਰੇ ਹਨ:
ਵਾਹੋ! ਵਾਹੋ!
ਚੰਨਣ ਦਾ ਚਰਖਾ
ਗੋਰੀ ਦੀਆਂ ਨਾਜ਼ੁਕ ਬਾਹਵਾਂ
ਚੰਨ ਰਿਸ਼ਮਾ ਦੀ ਕੱਤਦੀ ਪੂਣੀ
ਤੰਦ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀ ਪਾਵਾਂ
ਅੱਜ ਕਵਿਤਾ ਵੱਡੀ ਮਿਕਦਾਰ 'ਚ ਲਿਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸਿਨਫ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ 'ਚ ਲਿਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਜਿਆਦਤਰ ਕਵਿਤਾ ਜਨਮਾਨਸ ਨਾਲ਼ੋਂ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਪੰਜਾਬ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂਅ 'ਤੇ ਜੀਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਤਾਸੀਰ ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਾਲ਼ੀ ਹੈ। ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਜਨਜੀਵਨ 'ਚ ਰਚ ਗਈ
ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸਰਬ ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਦਾ ਬੁਲਾਰਾ ਕਵੀ ਸਿੱਧ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਉਹ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸਰਸ਼ਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੇ ਸੁੱਚੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਸੌਂਦਰਯ ਸ਼ਾਸ਼ਤਰ ਸਹਿਤ ਅਵਗਤ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਕੁਦਰਤ-ਕਾਦਰ ਦੀ ਵਡੱਤਣ, ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸੁੱਚਤਾ, ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਅਸੀਮਤਾ, ਇਨਸਾਨੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਨਾਲ਼ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ, ਮਨੁੱਖੀ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤੋਖੀ ਰੰਗਤ ਦੇਣਾ ਅਦਿ ਉਸਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਸਰੋਦੀ ਗੁਣ ਹਨ।
ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਇਸ ਰੰਗਤ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਮਿਲ਼ੀ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਰੂਹ ਨਾਲ਼ ਸਾਂਝ ਪਾਉਂਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਰਮਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਲ