ਧੂੜ ਸਮੇਂ ਦੀ ਕਰਦੀ ਨਾ ਗੁੰਮਨਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਹੋਣੀ ਦਾ ਇਲਹਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਕੀ ਦੇਣਾ ਸੀ ਇਸ ਰਾਵਣ ਜਾਂ ਰਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਜਦ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜ਼ਿੱਲਤ ਦਿੱਤੀ ਆਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਕਿਉਂ ਰੀਝਾਂ ਦਾ ਕਤਲਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਛੇੜ ਰਿਹਾ ਏ ਦਿਲ ਵਿਚਲਾ ਕੁਹਰਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਦਿਨ ਚੜਦੇ ਤੱਕ ਚੰਦ ਚੜਾਉਂਦੇ ਹੀ ਫਿਰਨਾ ਸੀ,
ਸੌਂਪ ਗਈ ਜਦ ਜਾਮ ਸੁਰਾਹੀ ਸ਼ਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਮਮਤਾ ਦਾ ਮੀਂਹ ਅਸਰ ਕਰੇ ਨਾ ਦਿਲ ਮਰਮਰ 'ਤੇ।
ਜਦ ਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਿੱਠੇ ਲੱਗਣ ਦਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਏਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਦਮ ਘੁਟਦਾ ਏ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦਾ,
ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਮੁਨੀਆਂ ਜੋ ਦਿੱਤੇ ਪੈਗ਼ਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਪੋਲੇ ਪੈਂਰੀਂ ਪੈਰ ਧਰਨ ਨੂੰ ਥਾਂ ਮਿਲ਼ਦੀ ਨਾ,
ਲੜਨੀ ਪੈਣੀ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਲਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੁੱਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਸੌ ਅਲਗਰਜ਼ੀਆਂ।
ਕਦ ਅਸੀਸਾਂ ਜਾਣ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵਰਜੀਆਂ।
ਕੌਣ ਪਰਤੇ ਡਾਲਰਾਂ ਦੇ ਦੇਸ ਤੋਂ,
ਫ਼ੋਨ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਅਵਾਜਾਂ ਪਰਤੀਆਂ।
ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ ਹੌਲ ਪੈਂਦੇ ਨਾ ਕਦੇ,
ਘਰ ਬਿਗਾਨੇ ਪੁਗਦੀਆਂ ਜੇ ਮਰਜੀਆਂ।
ਗਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗ਼ਮ ਲਗਾਏ ਹਰ ਕਿਸੇ,
ਇਸ ਗਮਾਂ 'ਤੇ ਹੋਣੀਆਂ ਕੀ ਵਰਤੀਆਂ।
ਗਿੱਠ ਭੋਇਂ ਨਾ ਮਿਲ਼ੀ ਇਸ ਧਰਤ 'ਤੇ,
ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਭਾਅ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਧਰਤੀਆਂ।
ਫੁੱਲ ਸੂਹੇ ਟਹਿਕਦੇ ਸੀ ਏਸ ਥਾਂ,
ਰੱਕੜਾਂ ਵਿਚ ਬੀਜਦੇ ਜੇ ਤਲਖੀਆਂ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਹਰਮਿੰਦਰ ਕੋਹਾਰਵਾਲਾ
ਧੂੜ ਸਮੇਂ ਦੀ ਕਰਦੀ ਨਾ ਗੁੰਮਨਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਹੋਣੀ ਦਾ ਇਲਹਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਕੀ ਦੇਣਾ ਸੀ ਇਸ ਰਾਵਣ ਜਾਂ ਰਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਜਦ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜ਼ਿੱਲਤ ਦਿੱਤੀ ਆਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਕਿਉਂ ਰੀਝਾਂ ਦਾ ਕਤਲਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਛੇੜ ਰਿਹਾ ਏ ਦਿਲ ਵਿਚਲਾ ਕੁਹਰਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਦਿਨ ਚੜਦੇ ਤੱਕ ਚੰਦ ਚੜਾਉਂਦੇ ਹੀ ਫਿਰਨਾ ਸੀ,
ਸੌਂਪ ਗਈ ਜਦ ਜਾਮ ਸੁਰਾਹੀ ਸ਼ਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਮਮਤਾ ਦਾ ਮੀਂਹ ਅਸਰ ਕਰੇ ਨਾ ਦਿਲ ਮਰਮਰ 'ਤੇ।
ਜਦ ਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਿੱਠੇ ਲੱਗਣ ਦਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਏਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਦਮ ਘੁਟਦਾ ਏ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦਾ,
ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਮੁਨੀਆਂ ਜੋ ਦਿੱਤੇ ਪੈਗ਼ਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਪੋਲੇ ਪੈਂਰੀਂ ਪੈਰ ਧਰਨ ਨੂੰ ਥਾਂ ਮਿਲ਼ਦੀ ਨਾ,
ਲੜਨੀ ਪੈਣੀ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਲਾਮ ਅਸਾਂ ਨੂੰ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੁੱਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਸੌ ਅਲਗਰਜ਼ੀਆਂ।
ਕਦ ਅਸੀਸਾਂ ਜਾਣ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵਰਜੀਆਂ।
ਕੌਣ ਪਰਤੇ ਡਾਲਰਾਂ ਦੇ ਦੇਸ ਤੋਂ,
ਫ਼ੋਨ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਅਵਾਜਾਂ ਪਰਤੀਆਂ।
ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ ਹੌਲ ਪੈਂਦੇ ਨਾ ਕਦੇ,
ਘਰ ਬਿਗਾਨੇ ਪੁਗਦੀਆਂ ਜੇ ਮਰਜੀਆਂ।
ਗਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗ਼ਮ ਲਗਾਏ ਹਰ ਕਿਸੇ,
ਇਸ ਗਮਾਂ 'ਤੇ ਹੋਣੀਆਂ ਕੀ ਵਰਤੀਆਂ।
ਗਿੱਠ ਭੋਇਂ ਨਾ ਮਿਲ਼ੀ ਇਸ ਧਰਤ 'ਤੇ,
ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਭਾਅ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਧਰਤੀਆਂ।
ਫੁੱਲ ਸੂਹੇ ਟਹਿਕਦੇ ਸੀ ਏਸ ਥਾਂ,
ਰੱਕੜਾਂ ਵਿਚ ਬੀਜਦੇ ਜੇ ਤਲਖੀਆਂ।
No comments:
Post a Comment